Waarmee vergelijken we eigenlijk?
Vorige week ging het over de maakbaarheid van geluk, hierbij kwam naar voren dat we ons geluk wel degelijk in eigen hand hebben. Vaak denken we dat we een product van omstandigheden zijn, maar eigenlijk is het maar net hoe jij jezelf in de situatie aanpast(zie blog van vorige week xD. Voel me nu net zo’n leraar ‘ik citeer, kijk naar aantekeningen van les 3’.) Deze blog gaat puur over zelf reflectie, niet alleen van mijzelf, maar ook voor jullie natuurlijk(want niemand houdt van een open eind. ‘Maar dat is best logisch’- Johan Cruijf). Ik heb onlangs een nieuwe auto gekocht(JOEPIE!). Had hard gespaard en kon binnen een paar maanden een nieuwe halen(ik woon nog thuis he, dan kan het heel hard gaan. Voordat jullie het idee krijgen dat ik echt welvarend ben, dat is niet zo helaas). Maar toen kwam ik tot een conclusie. Ik doe dingen in mijn leven vaak op mijn eigen tempo, op mijn manier. Is dat de beste manier? Wie bepaald dat? Hierbij begon ik na te denken. Het is goed om jezelf niet vergelijken met andere, want dan zal je jezelf altijd te kort doen. Iedereen zijn leven is anders ingedeeld en heeft een ander verloop #noteverythingthatglittersisgold. Ik vroeg laatst aan m’n vader ‘hoe kan het dat andere mensen niet strugglen?’ En mijn vader zei iets heel wijs ‘iedereen struggled op zijn eigen manier. Niet omdat je het niet ziet, is het er niet’. En dat is natuurlijk ook zo. Doordat wij vaak het eind resultaat zien en niet het proces kan het soms lijken dat alles over nacht plaats vindt. Dat is natuurlijk alleen zo als je op een tochtig hoekje staat, dan kan je wel over nacht rijk worden. Onthoudt hierbij wel, snel geld is ook snel weg. Daarnaast moet het ook maar een risico zijn wat je moet willen nemen(mijn leven is wel iets meer waard dan wat euries). Denk dat we hedendaags gedesillusioneerd zijn over hoe het leven is. En dat niet alles zo eenvoudig is als dat het lijkt. Daarnaast vergelijken we onszelf veelste vaak met het gras bij de buren. Het kan er dan wel groener uitzien, maar zien en zijn, zijn twee uiterste. Dit brengt mij bij gedachtes die ik vroeger had. ‘Mensen met een dure auto zullen het wel goed hebben’. DING DONG! Mooi niet, welcome to the world of private lease, erfenissen en optische illusie. Het leven is 1 groot Hans Kazan optreden met rookgordijnen, waarbij iedereen zijn eigen opvoering geeft. De meeste stellen zijn niet gelukkig, de meeste mensen die alles hebben zijn niet rijk en alles hebben wil niet zeggen dat je geen stress kent. Als je het zo bekijkt, waar vergelijken we onszelf dan mee? De illusie dat ‘het voor elkaar hebben’ voor de buiten wereld er mooier uitziet dan de echte struggle? In het leven overkomen sommige dingen je gewoon(trouwen met Drake, de Staatsloterij winnen, verlies, zowel van relaties als geliefdes). Dat is wel over het algemeen hoe het eruit ziet. En die leuke vakantie is allemaal wel leuk en aardig, maar laten we even rieël zijn, we wonen niet op vakantie. Het echte leven kent nou eenmaal zijn UPS en downs, zoals je hartslag. Mensen proberen wel over het algemeen alleen maar de mooie versie van zichzelf te laten zien, waardoor je verblind wordt door de illusie. Maar laten we eerlijk zijn, we kennen allemaal verdriet, gebroken harten, skere tijden en teleurstelling. Daarom heeft het totaal geen nut om jezelf met elkaar te vergelijken of beter te profileren om het er mooier uit te laten zien. Het gras kent immers geen kleur, als je het niet oogst, zwaait en water geeft. Wees lief voor jezelf. Xoxo
