Hebben we niet allemaal werk stress?
De afgelopen tijd praat ik veel met mensen om mij heen. Een veel voorkomend onderwerp wat steeds terug komt is, stress. Voornamelijk werk gerelateerd. Je merkt dat mensen die voor een baas werken steeds minder te zeggen hebben(de mensen die ik gesproken heb, voordat we dat weer krijgen). Doorgroei mogelijkheden zijn minimaal en je merkt dat je snel verzeild raakt in een sleur. Wat ook begrijpelijk is, want je zegt niet in deze tijden even je vaste contract op, wat eigenlijk ook vreemd is, alsof je NOOIT meer een vast contract kan krijgen(SO naar Den Haag die dit allemaal regelen, maar dat is weer een andere blog). Daarnaast zijn we allemaal weleens op zoek naar een nieuwe uitdaging. Want na 5/8 jaar ben je echt wel op de piek van je carrière(Nouja in de kinderopvang dan).
Je hoort mensen vaak zeggen 'ik heb een burn out'. Ik(net als velen met mij) dacht altijd dat dat alleen maar kwam door te veel hooi op je vork te nemen. Ik ben van deze mening teruggekomen. Heb een artikel gelezen( http://jongburnout.nl/burnout/partner-burnout/wat-je-moet-weten-over-burnout lees het! Erg inzicht vol) over 'burn out' en met name onder de jongvolwassenen. Het schijnt voort te komen uit perfectie, prestatie drang en de lat voornamelijk voor jezelf erg hoog leggen. Dit verklaard een hoop, waardoor ikzelf vaak genoeg bijna tegen een burn out ben gelopen. Dit in combinatie met een ongezonde werksfeer, dan begint de bodem van de put wel opeens erg zichtbaar te worden. Maargoed, dan zit je echt laag aan wal, maar wat nou als je nou NET NIET daar bent. Je balanceert op de afgrond, maar bent nog lang niet ver genoeg in de put gezakt om te zeggen, PLEUR TOCH EVEN LEKKER ALLEMAAL OP *Ras Amsterdamse stem. Daar kan je ook aardig frustie(gefrustreerd) van raken(moet jullie soms even mee nemen in mijn Fallon taal). Je weet dat je er weinig verandering in kunt brengen, maar je gunt jezelf wel beter. Toch laat je jezelf elke keer weer bij de neus nemen om je beste beentje voor te zetten en wat krijg je dan? Juist, jij overwerkt bent en andere loungin *LL Cool J stem(who do You love? And are You sure. Jezelf bijna niet zou je denken). In dit soort gevallen kan het lontje maar beter gewoon op zijn en dan letterlijk. Want anders als je ze je, je bed uit bellen, ben je bijna zo gek dat je het nog doet ook(shame on You If You fool me once, shame on me If You fool me twice). Ik schrijf er nu wel redelijk koeltjes over, maar stress is denk ik 1 van de ongezondste factoren in ons leven. Stress die wij onszelf opleggen om steeds een betere en onverslaanbare versie van onszelf te worden(alsof dat kan, hoe rieël zijn wij bezig?). Met dat als eerste grote bezinking wil ik als tweede melden dat je er dus niet alleen voor staat. Zoals in het begin al benoemd had, zijn er heel veel mensen die dat soort stress hebben. Je bent dus niet raar of gek en wat mij het aller meest blijft verbazen is met wie je er ook over praat, bijna iedereen jou gevoel kan beamen. Heb zelden gehoord 'heel raar verhaal hoor Fel' in tegendeel zelfs, hoor vaak 'IK WEET PRECIES WAT JE BEDOELD'. Dus geloof me, het gras is niet groener en iedereen ervaart stress, dat hoort helaas ook bij volwassen worden. Voel je vooral niet alleen. 'No amount of worry can solve any problem' Hakuna Matata. Xoxo
