10 years from now...
Zat laatst te denken, wat verandert er veel, maar toch niet in 10 jaar. Als je jong bent dan vragen docenten altijd 'waar zie jij jezelf over 5 jaar of over 10 jaar?' Heel puberaal gezien zeg je dan 'getrouwd met kinderen'. Kan volgens mij elk doel wat ik ooit gesteld heb aan mijzelf bijstellen. Ik zou trouwen(nooit gebeurd), zou kinderen hebben(nooit gebeurd), zou in Amsterdam wonen (nog niet gebeurd, we houden hoop) en als laatst zou ik psycholoog worden (ook zeer weinig van terecht gekomen). Vriendschappen veranderen, vervagen of verwateren en iedereen gaat zijn eigen ding doen. Je houdt de mensen over die gelijkgestemd zijn en dat kunnen ook mensen zijn die je pas hebt leren kennen. Kwantiteit zegt niks over vriendschaps-kwaliteit.
Toen ik tot deze realisatie kwam dacht ik, waar zie ik mijzelf eigenlijk over 10 jaar? Ben dan 37(dat klinkt opeens heel volwassen). Vermoed dat ik alle doelen die ik ooit gesteld heb als tiener maar weer meeneem. Kijken of het nou eindelijk gaat lukken met die man, of ik dan wel instaat ben om voor een kind te zorgen en wellicht dat ik dan Amsterdam ontgroeit ben en ergens aan het randje ben gaan wonen(in Diemen ofzo). Of ben ik rijk?!
Best bijzonder om te bedenken dat er veel kan veranderen in 10 jaar, maar toch ook weer niet. Het zou kunnen dat ik nog steeds blog of misschien helemaal niet? Heb ik mijzelf omgeschoold? Wellicht win ik wel de staatsloterij (What a time to be alive. #ballin!). Je kunt nooit in de toekomst kijken en dat maakt doelen stellen soms ook zo vaag. Jij als persoon kan natuurlijk ook persoonlijke groei doormaken, maar het overgrote gedeelte van je leven blijft alles hetzelfde. Jij blijft dezelfde persoon en hoewel mensen zeggen dat je verandert, voelt dat van binnen niet zo. Je behoudt grotendeels je vrienden, je baan(die kan nog weleens wisselen, maar eerlijk, wie houdt er van financiële onzekerheid? Niemand wilt onder een brug wonen! #niemandheefttijdvoordat).
Hoe ziet de 37 jarige Fallon eruit? Een reizende wanderlust met een boek, stapels verhalen en dan eindelijk dat leuke gezin met een huis en een tuin?(Geen idee waarom ik die tuin wil? Ben zo allergisch als de pest voor alles dat groen is). Best gek om te bedenken dat ik het nu documenteer en wellicht ergens naartoe leef. Zou ook kunnen dat ik alleenstaande moeder ben, een stiefmoeder, een 'blended family' heb. Wie had dat ooit gedacht, ik stiefmoeder(dan wel een lieve, want die hekserige loopt het nooit goed mee af, kijk maar na Assepoester). Of misschien die jackpot? Word ik dan echt financieel onafhankelijk? Wat ga ik dan doen? Echt doen?(Geen idee, dan word ik waarschijnlijk ook zo'n buurthanger?)
Met dit allemaal in mijn achterhoofd, wat zou ik de Fallon van nu mee willen geven aan de Fallon van dan?(een hoop gespeculeer, maar hier komt hij dan..). En natuurlijk niet alleen Fallon, maar ook de rest van de mensen! Misschien niet al te onzeker te zijn en stappen te durven nemen. Hak die knopen door(wat nu ook al kan, maar waar ik nu nog te onzeker over ben). Durf te leven. In het leven laten wij onszelf veel te veel begrenzen door dingen nog ongeschreven staan(Laat het los, laat het gaan. #iloveFrozen). Reis veel, ga de wereld ontdekken(net Dora! #belikeDora) Geen enkel verhaal staat geschreven en jij bent per slot van rekening de auteur van je eigen boek. Trust the journey. Xoxo
