Onzekeren lijven all over the place
Sport nu al een aantal jaren. Elke keer weer vraag ik me af wat mensen ertoe drijft om te gaan sporten. Bij sommige is het overduidelijk, de laatste paar kilo(bij mij ook hoor, dit was zeker niet denigrerend bedoeld). Mannen met grotere biceps dan Arnold S(zie ik ook vaak genoeg, geen idee trouwens hoe dit Poppeye gevoel is, heb namelijk niet zulke grote guns). Zelfs vagina correcties zijn helemaal hot(wanneer is het genoeg?) Toch zie ik ook genoeg slanke dames met in mijn ogen de perfecte lijfjes, maatje 36/38/40(alles daarboven vind ik ook mooi, maar ben extra jaloers op deze dames, want zij kunnen altijd slagen in een sale. De kleinste maatjes blijven toch altijd als laatst over #notfair).
Wij vrouwen hebben altijd wat te klagen over ons lijf, te dikke heupen, te dikke buik, te dikke billen?(Jawel dit is mij overkomen, na veel te veel squats ging mijn broek niet meer dicht, echt niet leuk!) En natuurlijk de bekende kippenvleugels(chicken wings, angel wings, dat flapje onder je armen, je weet wel). Zijn wij ooit goed genoeg voor onszelf?(hele goede vraag dit).
Was laatst op instagram(zoals wel vaker) en ik kwam een collega blogger tegen(niet echte collega, klonk wel cool) en die is bezig om fit te worden(Sarah Sapora). Zij is zeker een maatje meer. Toch vond ik haar mooi, zoals bij vele dames met een maatje meer had zij die echte 'IT' factor, zwaar zelfverzekerd en absoluut niet bang om bloot te gaan. Voelde me bijna trots, dat zij dat gewoon kan, terwijl ik elke week loop te bikkelen met de weegschaal en weer eens aan Sonja bakker ben begonnen omdat ik de frustratie van mijn oude broeken die niet meer dicht gaan niet kan aanzien. En dan ben ik echt niet lui, sport 4x in de week en eet bijna alleen gezond(give me a break, af en toe mag je wel een klein zakje oven gebakken chips #dontjudgdeme). Toen dacht ik, als zij dat kan, waarom zou ik dat niet kunnen? Waarom laten wij ons leiden door alle perfecte lijfjes en de gefotoshopte idealen? Daarnaast is het schoonheidsideaal in Nederland ook heel anders. Heb hier door de jaren heen ook mee leren leven. Als een Nederlandse man zegt 'ik hou van een kontje' bedoeld hij Doutzen die afentoe een squat doet en niet Nikki Minaj. Hoewel de billen trend wel op en coming is, zoals ik zie in mijn eigen sportschool. Waarbij ik Doutzen types zie squaten met 50 kilo en bijna gefrustreerd raken dat ze niks zien. Is dit algehele anatomie natuurlijk, de ene spier zet zich meer uit dan een ander. Wil hun niet uit hun waan halen, maar na deze blog is het zeker over.
Toch zijn er genoeg mensen die pro 'body love' zijn. Ik neem zelf veelal een voorbeeld aan Ashley Graham, plus size model, die veelal in bikini's loopt. Toch heb ik bij haar ook mijn bedenkingen, want ook zij is 'mooi vol'. Alles is in verhouding en ze heeft ook nog eens een knap koppie. Toch is deze beweging van belang. Merk dat we deze dagen veel drukker bezig zijn met er goed uitzien voor die vakantiefoto op FB. Alles draait om wat andere vinden(alsof andere een kilometer in jou schoenen kunnen lopen?!). Net als het pochen met geld(alsof iemand jou rekeningen betaald?). Het lijkt wel of we ons veel drukker maken om wat mensen vinden in alle facetten van ons leven, terwijl we niet kijken naar onszelf. We moeten meer van onszelf en onze bankrekening(xD) gaan houden. Doe wat jou gelukkig maakt. Maak je niet zo druk om wat andere vinden, want als jij weg bent denken zij niet meer aan jou, terwijl jij je nog druk maakt om wat zij denken. Mensen hebben anno 2017 veel te veel macht gekregen om te bepalen wat andere hen leven beïnvloed en gelukkig maakt. Dus draag die broek, die croptop of die bikini, jij moet je er goed in voelen. 'Happiness is a choise, not a result. Nothing will make you happy until you choose to be happy'-Budha. Xoxo
