Ben ik bang voor baby's?
Hoe ben ik hierop gekomen? Is ook wel een beetje gek, iemand van 27 jaar die bang is voor baby's. Dit zou mijn meest vruchtbare periode in mijn leven moeten zijn, zou elk jaar zwanger moeten zijn en genieten van het feit dat ik kan voortplanten(dat is wat ze zeggen dan, want zo voelt het niet). Het is allemaal ontstaan nu veel vriendinnen om mij heen zwanger zijn. Natuurlijk is dat logischerwijs ook de volgende stap in een relatie, dus verbaasd het mij niet. Toch nu de baby's steeds dichterbij komen ga ik mijzelf afvragen of het iets is wat ik ook zou willen. Wat eigenlijk ook lastig in te beelden is, doordat ik geen partner heb. Hierdoor weet ik niet welke prioriteiten je hebt of stelt. Wil je echt dat huisje, boompje, beestje of wil je liever 'Vrij zijn!!"* Marco borsato voice*. Dan hangt het natuurlijk ook nog af van de partner die je treft, want die kan er natuurlijk ook hele andere ideeën over hebben.
Mensen die mij kennen weten dat ik dol ben op baby's. Heb ook lange tijd op een babygroep gewerkt en vond het geweldig. Nu ik ouder word merk ik dat de meeste om me heen zwanger worden. Wat de vraag doet rijzen natuurlijk 'En jij dan?' Nouja onbevlekt ontvangst bestaat nog steeds niet en als dit het geval is, hoor ik niet hier thuis maar in het hiernamaals. Als het bekend is dat je forever single like a pringle bent, dan is de volgende vraag heel vlot 'Wil je kinderen?' En om heel eerlijk te zijn, ik heb geen idee. Baby's maken me een beetje bang(Jaja echt reële fear of baby'sJ). Ze kosten geld, geven verantwoordelijkheid en naast dat je voor jezelf leeft, leef je ook voor een mini mens. Al met al best beangstigend voor iemand die nooit verder denkt dan haar volgende vakantie(heel plat gezegd). Filosofeer natuurlijk wel over veel dingen. Het leven, de toekomst, waar ik heen wil in het leven of ik nog wil studeren, of Nederland wel mijn land is, waar ik 'DIE ENE' ga vinden? (Je zal wel denken, die denkt nooit, maar er gaat veel om in dit mini brein#thoughtsanddoodlesofaundiacoverdgenius). Zou je dat wel willen in deze verstrooide wereld met meer profiteurs dan kansmakers? Daarnaast maakt de wereld jou kind, want thuis is alles veilig, maar daar buiten?(You get my point!). Als er zoveel negativiteit aan kleeft, waarom zou je dan nog een kind willen? Iets willen is eenvoudig, een kind ook, we weten allemaal wel hoe. Maar dan komt het moeilijkste gedeelte, kinderen opvoeden!
Sommige mensen weten al op jonge leeftijd dat zij geen kinderen willen. Die worden liever tante, waar ook niks mis mee is. Ikzelf heb mijn positie nog niet bepaald.(DNA onbekend) Geen kinderen lijkt mij enerzijds beter, er zijn te veel beschadigde mensen op deze aarde die mijn kinderen zouden kunnen beschadigen. Anderzijds is kinderen hebben natuurlijk hardstikke leuk! Ze geven liefde en zijn toch een stukje van jouzelf in een mini uitvoering (niks leukers dan je eigen mini kopie!). Er is mij wel opgevallen dat mensen zonder kinderen veelal dieper opgaan in het universum(klinkt heel zweverig en dat is het ook, soms ben ik een beetje Jomanda). Dat zijn de echte doordenkers, de mensen die dingen in een groter perfectief kunnen zien, de echte dromers en wanderlusten. Wat ook logisch verklaarbaar is, want zij hebben meer tijd. Je hebt de tijd van de wereld, waarbij je niet hoeft stil te staan bij naar welke sport je kinderen moeten, of ze nog wat nodig hebben of je ze vandaag nou wel of niet ergens laat spelen, want je hebt maar 1 agenda bij te houden. Je draagt de verantwoordelijkheid voor jezelf, waarbij je natuurlijk wel over iets of iemand wilt filosoferen, dan maar de wereld? Ooit ook een heel inzichtvol gesprek gehad met 50+ers zonder kinderen. Dit kan natuurlijk karakter zijn of persoonlijke interesse, echter valt het mij wel op dat deze gesprekken over het algemeen wel met mensen is zonder kinderen. Toch merk je ook dat hoe ouder je wordt, hoe meer vrienden/vriendinnen kinderen krijgen, hoe meer je ze ook verliest. Een ieder deelt ook zijn leven in met wat hij of zij leuk vindt. Het overgrootte deel van mensen met kinderen doet dat met kinderen. Dit geeft minder ruimte voor sociale contacten, waardoor vriendschappen verwateren, maar waar vind je dan nieuwe gelijk gestemde? Ik heb geen idee, misschien bedenk ik ooit nog een website voor mensen zonder kinderen om elkaar te moeten, peoplewithoutkidsmeet.com?(Misschien moet ik dit copyrighten?)
Ben nog steeds niet tot de conclusie of ik nou wel of geen kinderen wil, maar wat ik wel weet is dat IK zeker nog even zal wachten. Succes met de kids! xoxo
